مداخله گری های آمریکا د خیزش ها یا انقلابهای ۲۰۱۱ خاورمیانه و سناریوهای دخالت آمریکا در سوریه

راهپیمایی های مردم تونس در ماه های پایانی سال 2010 میلادی که در اعتراض به نامطلوب بودن شرایط اجتماعی و اقتصادی، وجود فقر و نابرابری، گسترش فساد و بیکاری، نقض گسترده آزادی های سیاسی و فقدان سازوکار تحقق مردم سالاری بود به سرعت به سایر کشورهای عربی مانند مصر، لیبی، بحرین و یمن رسید و به جز بحرین، براندازی دیکتاتورهای این کشورها را در پی داشت. هر چند نوع مداخله آمریکا در خیزش های هر یک از این کشورها متفاوت بوده و هدف اساسی آن، انحراف خیزش هایمردمی و حفظ منافع خود در منطقه استراتژیک خاورمیانه بود. تلاش برای حفظ حکومت بحرین از طریق سرکوب انقلابیون، نفوذ در انقلاب مردم یمن و حفظ ساختار سیاسی قبلی و جایگزینی فرد مورد نظر خود به جای عبدالله صالح، مداخله نظامی در لیبی، جلوگیری از حضور پرقدرت اسلام گرایان در تونس و استفاده از بقایای رژیم گذشته مصر در ساختار فعلی این کشور از مهم ترین اقدامات آمریکا در برخورد با انقلاب های اخیر خاورمیانه بوده است. در این میان سوریه که طی دو سال گذشته با ناآرامی و بحران مواجه بوده است، تنها کشور عربی است که در محور مقاومت علیه رژیم صهیونیستی قرار دارد. نظر به حمایت قاطعانه روسیه و چین از سوریه در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به نظر نمی رسد که آمریکا بتواند از مداخله گری نظامی در این کشور استفاده کند. گزینه های محتمل مداخله آمریکا در سوریه عبارت خواهند بود از؛ اعطای کمک های مالی و نظامی به مخالفان حکومت بشار اسد، تشدید تحریم های اقتصادی علیه این کشور و حامیانش، دامن زدن به اختلافات مذهبی و حزبی و بالاخره نفوذ در گروه های مخالف و شناسایی نیروها و افرادی که در برنامه های آتی به آمریکا کمک کنند.